Op basis van deze factoren baseren wij onze risicorating
Een van de bekendste beurswijsheden luidt: zonder risico geen rendement. Wie zijn vermogen op een passieve manier wil laten groeien, moet dus een enige vorm van risico nemen.
Wat is risico?
De exacte definitie van risico is: de afwijking van het gemiddelde. De S&P 500 behaalde de afgelopen dertig jaar een gemiddeld jaarlijks rendement van 10,4%.
- Voor de aandelen waarvan wij verwachten dat het toekomstig jaarlijks rendement fors afwijkt van dit marktgemiddelde, hanteren wij een hoog risicoprofiel
- De aandelen waarvan wij minder koersspektakel verwachten, kennen wij een laag risicoprofiel toe.
De risicorating
Om het risicoprofiel van een aandeel te duiden, maken wij gebruik van een risicorating. Wij onderscheiden er vijf:
· A: zeer laag risicoprofiel
· B: benedengemiddeld risicoprofiel
· C: gemiddeld risicoprofiel
· D: bovengemiddeld risicoprofiel
· E: zeer hoog risicoprofiel
De functie van een risicorating
De belangrijkste functie van een risicorating is dat het inzicht geeft in het risicoprofiel van een belegging. Dit is niet onbelangrijk, want in de praktijk zien we dat beleggers veelal kiezen voor het hoogste rendement (de aandelen met de hoogste koersdoelen) en dat de bijbehorende risico’s worden vergeten.
Het gevolg is dat beleggers vooral aandelen met een hoog risicoprofiel in portefeuille hebben. In een periode van stijgende koersen is dit geen probleem, maar in een bear market wel. Wij vinden het belangrijk dat beleggers een gebalanceerde beleggingsportefeuille opbouwen. Een risicorating draagt hieraan bij, aangezien het u gemakkelijker maakt om de risico’s van een belegging in te schatten.
Een goed gespreide portefeuille zorgt voor een betere nachtrust en helpt het voorkomen dat gedesillusioneerde beleggers na een paar slechte beursjaren de handdoek in de ring gooien. Hoe onverstandig dit is, leest u hier.
Indicatoren die van invloed zijn op de risicorating
Er zijn verschillende indicatoren waar wij naar kijken bij het instellen van een risicorating. Hieronder lichten wij de acht belangrijkste maatstaven toe:
1. De volatiliteit van het aandeel
De volatiliteit geeft aan in hoeverre een aandeel gevoelig is voor koersschommelingen. Wij kijken hierbij naar de bèta van een aandeel, ofwel de mate waarin een asset tot de benchmark beweegt. Een cijfer lager is minder volatiel en hoger is volatieler.
Een bovengemiddelde bèta zien wij overigens niet als een groot probleem, maar het is wel iets om rekening mee te houden. Vooral voor de meer risicoaverse belegger.
2. De marktpositie van een aandeel
Hoe sterker de marktpositie van een bedrijf, hoe kleiner de kans dat het van de troon wordt gestoten. Daar komt bij dat markleiders veelal meer pricing power hebben dan kleine lokale spelers. Een belegging in een marktleider kent daarom veelal een lager risicoprofiel.
3. Stabiliteit van winsten en kasstromen
Beleggers in bedrijven met stabiele kasstromen komen minder snel voor verrassingen te staan. Ondernemingen die opereren in anticyclische markten, werken met abonnementen en/of langlopende contracten genereren stabielere kasstromen dan conjunctuurgevoeligere bedrijven. Hoe stabieler de kasstromen hoe lager de risico’s voor beleggers.
4. De schuldpositie
De schuldpositie nemen we al mee bij de berekening van het koersdoel, maar dat betekent niet dat het niet mee mag tellen bij de bepaling van de risicorating. Met name als een bedrijf kampt met veel kortlopende schulden vormt dit een risico.
Op het moment dat de rente onverhoopt hard oploopt, gaan hierdoor de rentelasten snel omhoog. Dit gaat ten koste van de winst. Bedrijven met een zeer zwakke balans krijgen in de regel daarom een slechte risicorating toebedeeld.
5. Marges
Bedrijven met flinterdunne marges belanden ten tijde van economische tegenspoed sneller in de rode cijfers dan hoog winstgevende multinationals als ASML en Apple. Tevens zegt de hoogte van de marges ook iets aan over het competitieve voordeel van het bedrijf. Bedrijven die ten opzichte van sectorgenoten lage marges behalen, verdienen daarom een slechtere risicorating.
6. Liquiditeit van het aandeel
Het is de nachtmerrie van iedere belegger dat hij in een aandeel zit, waar hij niet meer uit kan, om de doodeenvoudige reden dat het boek leeg is, of gapende gaten kent. Wij zijn daarom van mening dat aandelen met een slechte verhandelbaarheid een hoger risicoprofiel kennen.
7. Mogelijke claims
Bedrijven die in grote rechtszaken zijn verwikkeld, kennen in de regel een zeer hoog risicoprofiel. Dit is omdat de hoogte van de claims zeer lastig zijn te berekenen. Philips en et Duitse Bayer weten daar bijvoorbeeld alles van.
8. Waardering
Op het moment dat een aandeel een fors hogere waardering kent dan het historisch gemiddelde, bestaat er een risico dat het aandeel gaat corrigeren. Aandelen waarbij ons koersdoel fors lager ligt dan de huidige beurskoers, krijgen bij de bepaling van de risicorating daarom meestal het nadeel van de twijfel.
Risicorating is onmisbaar
De risicorating geeft in een oogopslag het risicoprofiel van een belegging weer. Hierdoor is het voor beleggers eenvoudiger om een gebalanceerde aandelenportefeuille op te bouwen. Wij zorgen ervoor dat iedere aandelenanalyse voorzien is van een risicorating.
Tot slot toch nog even een disclaimer: ook aandelen met een op papier laag risicoprofiel kunnen bijzonder hard dalen. Vraag het maar aan de beleggers die de boekhoudfraude zaak van Ahold in 2003 hebben meegemaakt. Een zwarte zwaan kan altijd landen.
